W sprawie dyskryminacji polskiego szkolnictwa na Litwie.

O Ś W I A D C Z E N I E

w sprawie dyskryminacji polskiego szkolnictwa na Litwie. 

2 września 2015 roku w wielu polskich szkołach na Wileńszczyźnie miał miejsce „strajk pustych ławek”, który symbolicznie nawiązywał do strajku polskich dzieci we Wrześni w 1901 roku. Istnieje wiele podobieństw pomiędzy sytuacją Polaków prześladowanych w zaborze pruskim i aktualnym położeniem naszych rodaków na Litwie. Wspólnym mianownikiem dawnych poczynań Niemców, jak i obecnych działań Litwinów, jest brutalna depolonizacja terenów przez nich administrowanych, a jednym z ważniejszych elementów prowadzonej akcji wynaradawiającej jest ograniczenie dostępu do edukacji w języku ojczystym.

Teoretycznie sytuacja polskiego szkolnictwa na Litwie wydaje się być dobrą. W zeszłym roku szkolnym w 67 naszych placówkach oświatowych naukę pobierało ponad 10 tys. dzieci. Podobna sytuacja nie ma miejsca w jakimkolwiek obcym państwie, gdzie zamieszkują Polacy. W praktyce jednak w żadnym innym kraju polska mniejszość nie jest zwalczana z taką zaciętością. Duża liczba polskich szkół wynika zaś z faktu, że Polacy stanowią około 10% ogółu obywateli Litwy. Sytuacja Polaków w tym kraju nie jest symetryczna w stosunku do położenia Litwinów w Polsce, którzy choć stanowią zaledwie 0,02% obywateli naszego państwa, to korzystają z wszelkich możliwych przywilejów, takich jak: nauka w języku ojczystym, dotacje do litewskojęzycznych mediów, możliwość używania języka litewskiego w urzędach, czy też umieszczanie dwujęzycznych tablic z nazwami miejscowości, w których stanowią oni większość mieszkańców. Wszystko to gwarantują dwustronne układy zawarte pomiędzy Polską i Litwą oraz obecność obu państw w Unii Europejskiej. Niestety Polacy żyjący na Litwie mogą jedynie pomarzyć o podobnych przywilejach, a w wyniku zamierzonych działań administracyjno-prawnych może dojść do zamknięcia funkcjonujących tam polskich szkół. Kością niezgody jest bowiem ustawa o szkolnictwie z 2011 roku, której odwołania żądają nasi rodacy, domagając się przywrócenia obowiązkowego egzaminu maturalnego z języka polskiego, rezygnacji z ujednolicenia egzaminu z języka litewskiego oraz zwiększenia dotacji dla szkół mniejszości narodowych. Ich położenie stało się już na tyle uciążliwe, że oburzeni obojętnością zarówno władz Litwy, jak i Polski, ogłosili bezterminowe pogotowie strajkowe. Jeżeli w najbliższym czasie nie dojdzie do konkretnych rozmów z przedstawicielami państwa litewskiego, to może się ono przerodzić nawet w strajk generalny, co dodatkowo zaogniłoby napięte stosunki polsko-litewskie, zwłaszcza, że Litwini wykazują gotowość do zastosowania wobec mniejszości polskiej rozwiązań siłowych.

W związku z zaistniałą sytuacją Liga Obrony Suwerenności wzywa władze litewskie do respektowania praw Polaków mieszkających na terytorium państwa litewskiego. Jednocześnie domagamy się od polskiego rządu podjęcia niezwłocznych działań mających na celu polepszenie położenia naszych rodaków żyjących na Litwie. Uważamy, że w przypadku dalszego eskalowania konfliktu przez Litwinów, należy ograniczyć przywileje mniejszości litewskiej w Polsce oraz zaprzestać patrolowania przestrzeni powietrznej Republiki Litewskiej przez polskie lotnictwo. W obliczu lekceważenia Polski i Polaków przez litewskich polityków, jedynie zdecydowane działania mogą pomóc naszym rodakom, którzy przecież nie z własnej winy przestali być obywatelami Polski.

Gdańsk, dn. 7 października 2015 roku.

Przewodniczący

Ligi Obrony Suwerenności

Wojciech Podjacki

[Sassy_Social_Share]

W sprawie projektu likwidacji Instytutu Pamięci Narodowej.

O Ś W I A D C Z E N I E

w sprawie projektu likwidacji Instytutu Pamięci Narodowej.

W dniu 13 stycznia 2012 roku klub poselski SLD złożył projekt ustawy dotyczącej likwidacji Instytutu Pamięci Narodowej, w którym postkomuniści proponują, aby od 30 czerwca bieżącego roku zaprzestał on swojej działalności oraz żeby tego samego dnia przestały również obowiązywać oświadczenia lustracyjne. Nie jest to pierwsza próba likwidacji tej instytucji, bowiem od początku jej powstania w 1998 roku, co jakiś czas ponawiane są wściekłe ataki na IPN, szczególnie ze strony środowisk lewackich i skupionych wokół „Gazety Wyborczej”. Do tej pory byliśmy świadkami szerokiego spektrum działań, które miały, w założeniu ich inicjatorów, zakłócić przebieg działalności Instytutu lub uniemożliwić jego pracownikom ujawnianie prawdy o ponurej przeszłości osób z politycznego establishmentu. Dokonywano zmian organizacyjnych i kadrowych, wywierano presję polityczną na pracujących tam ludzi, ograniczano budżet, a przede wszystkim szykanowano tę instytucję w najbardziej opiniotwórczych mediach, próbując w ten sposób oczernić ją w oczach Polaków, co miało ułatwić jej likwidację.

Nie może dziwić wielka determinacja przejawiana przez ludzi wywodzących się z komunistycznego systemu, którym działalność IPN-u utrudnia swobodne i nieskrępowane funkcjonowanie na politycznych salonach III Rzeczypospolitej oraz korzystanie z przywilejów władzy. Jednakże z oburzeniem należy przyjąć argumentację, która ma służyć jako uzasadnienie do zniszczenia tej wielce zasłużonej dla naszego kraju instytucji. Szczególnie bulwersujące są słowa rzecznika prasowego klubu parlamentarnego SLD – Dariusza Jońskiego, który stwierdził, że po „13 latach funkcjonowania Instytutu można powiedzieć, że więcej pokrzywdzonych jest przez IPN niż przez SB”. Nie do przyjęcia są również twierdzenia innego prominentnego przedstawiciela tej partii – Leszka Aleksandrzaka, który mówił, że IPN prowadził „wiele procesów politycznych, które kompromitowały Polskę na arenie międzynarodowej”. Jeszcze bardziej naciągane są pomysły, aby sprawami ścigania zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, szczególnie dokonanymi w czasach reżimu komunistycznego, zajmowała się prokuratura generalna, która w przeciwieństwie do IPN-u podlega bezpośrednio wpływom politycznym rządzących partii.

Wyraźnym dążeniem pomysłodawców ustawy o likwidacji IPN-u jest zamknięcie dostępu do zgromadzonej tam dokumentacji oraz zahamowanie procesu uzdrawiania polskiego życia publicznego, który dokonuje się poprzez lustrację osób pełniących ważne funkcje w naszym państwie. Temu celowi służą propozycje zaniechania lustracji, przekazania tzw. „spraw historycznych” do badania bliżej niesprecyzowanym instytutom naukowym oraz „koronny” argument wysuwany przez zwolenników likwidacji, którzy twierdzą, jakoby zaprzestanie prac przez tę instytucję miało przynieść budżetowi państwa duże oszczędności.

Liga Obrony Suwerenności uważa, że Instytut Pamięci Narodowej jest bardzo zasłużoną dla naszego kraju instytucją, która wykonuje niezwykle ważną działalność w wielu zaniedbywanych dotąd dziedzinach. Prowadzone przez pracowników naukowych IPN-u badania nad historią najnowszą Polski umacniają poczucie tożsamości narodowej Polaków, poprzez odkrywanie prawdy historycznej o naszej przeszłości, przywracanie pamięci o zapomnianych bohaterach narodowych i ofiarach represji, a przede wszystkim poprzez szeroką działalność edukacyjną, która zaowocowała wielką ilością publikacji, filmów, wystaw, odczytów itp. Nie można przecenić ogromnego wkładu pracy, jaki IPN włożył w kształtowanie polskiej polityki historycznej, szczególnie w obliczu często pojawiających się pomówień i kłamstw ze strony wpływowych i opiniotwórczych ośrodków zagranicznych, które próbują w ten sposób zatrzeć prawdę o zbrodniach dokonanych w czasie II wojny światowej. Instytut spełnia również ważną rolę w dziedzinie oczyszczania naszego życia publicznego z politycznych kanalii i osobników zdeprawowanych moralnie w czasach PRL-u, którzy pomimo dokonania w przeszłości haniebnych czynów na szkodę Narodu i Państwa Polskiego, w dalszym ciągu uzurpują sobie prawo do decydowania o naszym losie i żyją na koszt polskiego społeczeństwa.

Dlatego Rada Polityczna Ligi Obrony Suwerenności wyraża zdecydowany sprzeciw wobec projektu likwidacji IPN, złożonego przez pogrobowców systemu komunistycznego oraz odrzuca fałszywą argumentację, która w żaden sposób nie może służyć uzasadnieniu likwidacji tej ważnej dla Polski instytucji. Wzywamy również wszystkich świadomych Polaków, którym nie jest obojętne dobro naszej Ojczyzny, do obrony IPN-u przed zakusami wrogiej naszemu państwu komunistycznej agentury.

Gdańsk, dn. 21 stycznia 2012 roku.

Przewodniczący

Ligi Obrony Suwerenności

Wojciech Podjacki

[Sassy_Social_Share]